De zomer klopt aan de deur met de vraag ‘wie wordt de artist in residence deze zomer?’ Efe Erdem answers! Een maand lang schotelt Efe ons zijn persoonlijke droomprogramma voor. Hoe hij deze residency invult met welke muzikanten en zijn views op de scene vertelt hij in een gesprek met BIRDsessions-programmeur Raluca Baicu.

De Rotterdam-based trombone-wonder-kid speelde eerder met Anouk, is een vaste waarde op North Sea Jazz Festival en is aanwezig op de komende jamsessie van BoogieBall (primeur!). Daarnaast is ie op 11 juli ook nog aanwezig op Sly5thAve’s orchestral tribute aan Dr. Dre in BIRD. Hij gaat het nog druk krijgen… but first…

Raluca: Je bent onze derde Artist In Residence. Wat vind je van dit initiatief?

Efe: Het is alweer een tijdje geleden dat ik in BIRD heb gespeeld en het voelt geweldig om de kans te krijgen dit hier te mogen doen. De timing is perfect voor mij, normaal gesproken zijn dit drukke tijden maar nu heb ik de tijd om echt goed na te denken over de drie verschillende projecten die ik heb gepland.

Raluca: Vind je het belangrijk om dit soort initiatieven te hebben in de stad?

Efe: Ja, zeker weten! Het is leuk dat het iets op de langere termijn is, dat is beter dan een artiest een week geven want nu kan je daadwerkelijk met iets tofs komen dat echt iets toevoegt aan de stad.

Raluca: So, what’s the plan?

Efe: Als ik een kans krijg als dit wil ik altijd komen met een concept, weet je. Daarom dacht ik: ik heb drie weken, dus waarom doe ik niet iets om de drie avonden met elkaar te verbinden, en om het getal drie op meerdere manieren te gebruiken? Dus om het getal drie ook op dezelfde avond een rol te laten spelen. Ik heb de laatste tijd veel gelezen over eternalism: dat is een concept waarin het verleden, het heden en de toekomst tegelijkertijd bestaan, waarbij er geen echt timeframe is. Dat fascineert mij en daarom heb ik besloten om mijn residency Eternalism te noemen. Dit idee wil ik elke avond naar voren brengen.

“HET VERLEDEN, HET HEDEN EN DE TOEKOMST BESTAAN TEGELIJKERTIJD, ZONDER TIME FRAME.”

Op 27 juni: Eternalism 1: Past

Met dit concept in gedachten zullen we ons de eerste week focussen op jazz. Hiervoor zal ik drie blazers en een jazztrio meenemen. We beginnen met het spelen met de echte old school classics, zoals Miles Davis Birth of Cool. Hierna zullen we geleidelijk doorgaan met muziek van nu, bijvoorbeeld materiaal van Anderson .Paak. We sluiten de avond af met het futuristische element: de guys en ik hadden een idee om voor sommige tracks nieuwe arrangementen te bedenken on the spot, die nooit eerder hebben bestaan. Op deze manier hebben we de oude meesters, muziek van nu en de jazz van de toekomst op dezelfde avond.

Line-up

Niek de Bruijn: drums
Thomas Pol: bass
Abel Marcel: keys
Marc Mangin: saxophone
Randall Heye: trumpet
Efe Erdem: trombone

Op 4 juli: Eternalism 2: Present

Voor de tweede week heb ik Kris Rietveld uitgenodigd, een goede vriend van me en een geweldige zanger. Deze week zal in het teken staan van de stem. Kris’ repertoire is enorm breed, hij kan zo’n beetje alles zingen. De manier waarop hij zijn stem gebruikt is gewoon ongelooflijk: zo krachtig, zoveel kwaliteit en zoveel controle…  I’m in love with the guy. Hier zullen we ook beginnen met muziek uit het verleden, een beetje jazz, wat van zijn eigen muziek, en dan nieuwe arrangementen waarbij we nieuwe ideeën met elkaar combineren.

Line-up

Jamie Peet: drums
Anan den Boer: keys
Efe Erdem: trombone

Op 11 juli: Eternalism 3: Future

Voor de laatste week wil ik mijn eigen band bij elkaar brengen. Ik werk al lange tijd aan een album en mijn single ‘Catching Fire’ is net uit. Ik zal er nog twee uitbrengen over de zomer en het plan is om in September het album uit te hebben. Deze week staan de funk, soul, jazz en hiphop centraal, instrumentaal. We beginnen met wat van mijn oude muziek, maar ik dacht ook aan bijvoorbeeld Maceo Parker-material aan het begin, een blik werpend op het verleden, daarna door met muziek die ik in 2016/17 heb gereleased om daarna dingen te spelen die mensen nooit eerder hebben gehoord.

Line-up

Glenn Gaddum Jr.: bass
Alexander van Popta: keys
Simone Cesarini: guitar
Efe Erdem: trombone

Ik vond het best lastig om alles in een uurtje te passen, maar aan de andere kant is het leuk omdat het echt ‘in your face’ is. Het is kort maar krachtig en puur op de muziek gericht.

Raluca: Wat verwacht je van de jamsessies?

Efe: Dat is eigenlijk heel moeilijk te voorspellen. Ik laat me verrassen! Maar het concept is om niet volledige tracks te spelen, maar om echt on the spot te creëren. Zangers willen vaak een specifieke tune komen zingen, en dat begrijp ik omdat zij vaak thuis oefenen en het dan on stage in de praktijk willen brengen. Ik sta daar ook zeker open voor, maar ik zal leiden op een manier waarop we de tune spelen, maar laten we er iets nieuws en spannends van maken. Daarnaast wil ik het puur, geïmproviseerd en 100% creatief en open houden.

Raluca: Wat zijn je verwachtingen op artistiek gebied? Wat verwacht je er uit te halen voor jezelf?

Efe: Ik houd ervan om iets voor te bereiden, vooral als we een concept als dit bedenken. Het is spannend want het is niet alsof we een standaard concert spelen. Vooral het idee om met nieuwe arrangementen de toekomst te presenteren, is een enorme uitdaging voor mezelf en daar heb ik heel veel zin in. Mijn inspiratie hiervoor kan in alles liggen, we zullen zien als we bezig zijn waar het naartoe gaat. Het element van het onverwachtse is een inspiratie op zichzelf.

Raluca: Wat kan het publiek verwachten?

Efe: Ze kunnen een verlengde versie van mijzelf verwachten, want mensen zien me misschien als een section player, of een sessieleider, en anderen luisteren misschien naar de muziek die ik uitgebracht heb, maar ik speel enorm veel verschillende stijlen: van traditioneel tot folk, tot funk, hiphop, pop en jazz. De bands waarin ik speel zijn allemaal erg verschillend. Dat is wat de mensen zullen zien, elke week is een ander genre, met een andere stijl en set-up. Dus mensen zullen ervaren hoever ik mezelf kan rekken, en mijn verschillende muzikale gezichten zien.

Raluca: Wat vind je van de muziek scene in Rotterdam?

Efe: Misschien ligt het aan mij, ik voel me een beetje een opa die niet zoveel meer uit gaat, maar ik mis de periode van zo’n drie jaar geleden. Toen had je nog drie dagen per week live-muziek, dus er was altijd iets te doen. Nu heb ik het idee dat mensen, en vooral muzikanten niet zoveel meer uitgaan. Dat vind ik heel jammer voor de mensen die nu aan het conservatorium studeren bijvoorbeeld, want je leert het meeste door erop uit te gaan en op verschillende plekken te spelen, veel meer dan in een klaslokaal. Ervaar het, f*ck up, sta op, speel nog een keer. Ik zie dat niet zoveel meer gebeuren. Het is zonde want ik weet dat er zoveel fantastische muzikanten wonen in Rotterdam, die bekend zijn over de hele wereld. Maar veel mensen weten dat niet, want zij gaan niet vaak meer uit om zichzelf te laten zien. Dat verwijt ik deels aan onszelf, we doen niet echt iets meer als collectiviteit aan muzikanten. Ik was een paar jaar geleden altijd een van de pushers en iedereen aan het spammen om maar te komen spelen, maar dat kan je niet altijd doen. Op een gegeven moment ben je ook druk met andere dingen.

Raluca: Ik heb het idee dat sessies vaak gericht zijn op studenten, en ik mis de mix tussen studenten, meer ervaren muzikanten als jij en de oude generatie.

Ja daar ben ik het volledig mee eens. Maar misschien is het een ego-ding waar we als muzikanten mee op moeten passen. Als de sessie niet van een bepaald niveau is hebben muzikanten er vaak geen zin in. Maar niks tegen studenten of minder ervaren muzikanten want zo was ik zelf ook natuurlijk.

Raluca: Maar je kan het ook omdraaien en de minder ervaren muzikanten motiveren, en samen iets moois te creëren ook al heb jij veel meer ervaring.

Efe: Dat heb ik lang geprobeerd, en het werkte aan de ene kant heel goed maar aan de andere kant wat minder. Als er muziek van een heel hoog niveau wordt gespeeld on stage heb je als minder ervaren muzikant vaak het idee van ‘oh shit, zo goed ben ik niet’ en dat weerhoudt je er dan van om mee te doen. I’ve been there! Maar als je er gewoon voor gaat kom je daar snel overheen, want als muzikant kan je meer dan je denkt en denk je al snel ‘yes I can do this’. Als sessieleider kan je daar invloed op hebben, om mensen te vertellen dat ze het echt moeten proberen, het maakt niet uit hoe goed deze mensen zijn, we’ve all been there. Maar hoe maak je dat duidelijk?

Raluca: Ik denk dat je dat niet zo makkelijk kan overbrengen in woorden, maar meer in de vibe die je creeert op het podium waardoor je mensen op hun gemak stelt.

Efe: Yes, daar ben ik het mee eens. Je moet ze laten voelen dat ze hun instrument waard zijn. Het is zeker mogelijk en ik ben er heel positief over.

Raluca: We zullen zien, misschien gebeurt er wel iets magisch tijdens je residency. 

Efe: Ik hoop het! Ik verwacht een verscheidenheid aan muzikanten, spoken word artists en mensen die gewoon hun eigen ding willen performen. Don’t be afraid!

“Don’t be afraid!”

---

… Langskomen?

Block dan de volgende (gratis) donderdagavonden. En vergeet je instrumenten niet!
• Do. 27 jun.: Eternalism 1: Past
• Do. 04 jul.: Eternalism 2: Present
• Do. 11 jul.: Eternalism 3: Future

https://open.spotify.com/user/eerdem/playlist/1ZtWAOIyH0l6ZPUxBLDJbc?si=5QuqX1kBQ3CvoHgYpvLeww