Amsterdams-based Enrique Ebbink aka QUIQUE is een ware star-in-the-making. Hij won in 2018 de talentenwedstrijd Fuego van FunX, opende voor Ronnie Flex en stal de show tijdens festivals als Woo Hah!, Down the Rabbit Hole en Pal Mundo. Met zijn hitsingles Energia en Camino is QUIQUE klaar om de wereld te veroveren. Vrijdag 4 november zal de self proclaimed ‘El Colombolandés’ tropical vibes brengen naar BIRD! Wij stelden hem vooraf alvast wat vragen om wat meer inzicht te krijgen over QUIQUE en zijn muziek.

Hoe gaat het met je?

Gaat goed! Veel in de studio bezig, en aan het voorbereiden voor de shows die er aan komen!

Is het een bewuste keuze geweest om Spaans en Nederlandstalige lyrics te combineren?

Mijn voorkeur gaat naar Spaanse muziek. Ik vind het gewoon een mooiere taal, ik kan er me beter in expressen en ik hou ook van Latin muziek dus dat wil ik ook graag maken. Maar je wilt op een gegeven moment ook gewoon begrepen worden, mensen laten weten waar je het over hebt. Vandaar dat ik af en toe Nederlands er in gooi of een liedje helemaal in het Nederlands maak. Eigenlijk ben ik zo begonnen, in het Nederlands. Later heb ik in het Spaans schrijven pas ontdekt, toen mijn moeder ineens zei ‘hey, waarom ga je niet een keer een Spaans liedje maken?’. Toen ik dat deed vond ik het echt vet en ging ik daarmee door. Nu gooi ik af en toe nog Nederlands erin om mezelf verstaanbaar te maken, het is ook gewoon m’n eerste taal.

Kan jij nog terugluisteren naar je eigen releases?

Meestal – ik merk dat dat bij veel artiesten zo is – kan je het echt niet meer horen. Ik heb bij een aantal tunes dat ik het nog wel een keer heb opgezet, soms is het leuk om even je Spotify erbij te halen van ‘hey, wat heb ik eigenlijk uitgebracht?’. Maar meestal heb je het al zo vaak gehoord, want het moet nog door de mix, en door de master, dan krijg je het terug, moet je het weer aanpassen. Op een gegeven moment heb je het liedje al tienduizend keer gehoord, dan ben je er eigenlijk al wel een beetje klaar mee en wil je gewoon on to the next. Eigenlijk zit je het meest in de liedjes die net gemaakt zijn en over een tijdje pas uitkomen.

Wat wilde je met het nummer ‘Camino’ vertellen aan je luisteraars?

Het gaat over het bewandelen van je eigen weg. Dat was mijn eerste ingeving. We hebben het refrein gesampled van Chan Chan – Buena Vista Social Club. In het refrein gaan ze heel duidelijk van plek naar plek, ze weten waar ze naartoe gaan. Maar toen ik het schreef dacht ik van ‘hey, maar ik weet zelf eigenlijk niet helemaal waar ik naartoe ga of waar ik ga uitkomen. Ik ga gewoon.’ Die gedachte heb ik toen gepakt en erover geschreven.

In het nummer ‘Zenuwachtig’ schreef je over de herkenbare struggles die jongvolwassenen doorgaan. Hoe kijk jij daar nu naar?

Ja, er heerst pressure om dingen te bereiken en money te maken. Al helemaal als je social media opent, zeggen mensen ‘je moet hard werken, geld verdienen, rijk worden!’. Dus ik begrijp dat dat heel veel pressure met zich meebrengt.

Zenuwachtig gaat eigenlijk over dat mijn vriendin en ik dachten dat ze zwanger was. Toen ging het ineens door mn hoofd van ‘ey shit, oké, ik ben er nog niet, ik heb nog geen money’. Uit die urgentie is het toen geschreven. Maar hoe ik er nu mee omga, ja, gewoon werken. Je ding doen en blijven genieten van wat je aan het doen bent, ik denk dat dat het belangrijkste is.

Naar welke artiesten luisterde jij while growing up die jouw muziekstijl beïnvloed hebben?

Ik luisterde vroeger heel veel naar Nederlandse hiphop. Ronnie Flex, SFB, Hef: ik denk dat ik daar muzikaal gezien niet zoveel van heb gepakt, want ik maak nu veel reggaeton en wat ik nu aan het maken ben is zelfs meer salsa/merengue-achtig, dus dan ga je echt terug naar die oldschool Latin shit. Maar wat ik van hun wel heb meegekregen, is dat je jezelf moet blijven en niet pretentious moet zijn of iets zeggen wat je niet bent.

Met welk zelfgeschreven nummer identificeer jij jezelf het meeste?

Ik denk dat die nog gaat komen. Ik ben nu bezig met het maken van een plaat en daar vind ik mezelf steeds meer in. Ik denk nog dat ik daar moet komen, maar van wat er nu uit is zou ik toch wel ‘Camino’ zeggen. Omdat het toch wel iets dieper gaat. Het is wel nog steeds die sample erin, dus niet helemáál original, maar over de manier van schrijven zeker. En ik ben blij met ‘Energía’ omdat het wel helemaal een orginial is. En die straalt wel echt vrolijkheid en positiviteit uit, het mensen goed laten voelen. Dat wil ik vooral meebrengen met mijn muziek.