Champagne! Live@BIRD is ook de komende vier jaar weer verzekerd van een plek in het Cultuurplan. Maar waar wil BIRD eigenlijk heen in de toekomst? En wat is de waarde van het verleden? We praten erover met Hugo Dirkson en Nina Draaijers.

Hoe zijn jullie bij BIRD begonnen?

Hugo: Ik had mijn eigen stichting: Jazzpodium Rotterdam, dat is nog steeds de stichtingnaam achter Live@BIRD, overigens. Ik vond dat het ontbrak aan jazz en groove-based concerten in onze stad. Er was vooral sprake van traditionele jazz. Ik ontmoette Philip Powel in WATT, net als Guido van Dieren. Toen Philip me vertelde wat hij van plan was met BIRD sloot dat naadloos aan op wat ik ook voor ogen had. We deden alle drie iets anders, maar wel met hetzelfde doel. Philip regelde de clubavonden, Guido concerten (waaronder jazz) en ik deed de talentontwikkeling. Toen hebben we de handen ineen geslagen en hebben we een beleidsplan geschreven, waarmee we in het Cultuurplan 2013 – 2017 terechtkwamen.

Nina: Eind 2013 begon ik als stagiaire productie en programma onder Hugo bij Live@BIRD en nu ben ik alweer drie jaar zakelijk directeur. Sinds mijn stage heb ik veel ruimte gekregen bij Live@BIRD, waardoor ik grote stappen kon maken. Dit is een mooi voorbeeld van hoe het er bij ons aan toe gaat, er zijn meer mensen die na hun stage zijn gebleven en gegroeid binnen Live@BIRD.

Hugo:
“Toen Philip me vertelde wat hij van plan was met BIRD sloot dat naadloos aan op wat ik ook voor ogen had!”

Wat is zo uniek aan BIRD?

Hugo: BIRD heeft een sterke programmering in een geweldige ambiance. Qua setting zijn er heel weinig clubs en poppodia waar de connectie tussen musici en publiek zo puur is als in BIRD. Dat maakt het niet alleen erg bijzonder voor het publiek, maar ook voor de artiest. Toen we begonnen was er voor deze muziekrichting nog geen plek als BIRD. Qua programmering heeft BIRD ook een hele sterke signatuur. De programmeurs kennen de doelgroepen als geen ander en weten feilloos de juiste artiesten te vinden. Talent krijgt in BIRD ontzettend veel plek om zich te ontpoppen.

Nina: BIRD heeft een live programma, is een club en een restaurant, maar voelt als één. Alle aspecten binnen BIRD vloeien zo naadloos in elkaar over dat er geen echte duidelijke scheidingen zijn. Alles komt samen in BIRD, uniek als je het mij vraagt.

Als je aan de hand van een concert het échte BIRD-gevoel kan omschrijven, welke kies je dan?

Hugo: Ik heb heel veel toffe momenten in BIRD meegemaakt, maar ‘The Robert Glasper Experiment’ van Robert Glasper tijdens de eerste Boogieball in BIRD in 2011 is me altijd bijgebleven. BIRD was nog niet af, er werd nog volop verbouwd. We hadden het podium midden in de zaal gebouwd, zodat er een 360 degrees muziekbelevenis ontstond. Verder gingen er geruchten dat Prince zou komen optreden, maar dat terzijde. De band van Robert Glasper zet een groove in, de zaal valt stil en er volgt een collectieve vibe. Iedereen bevond zich in een speciale, magische, bijna spirituele mindset. Ge-wel-dig! Alles viel samen op dat moment en dat was precies wat we voor ogen hadden met BIRD.

Nina: Voor mij was dat een concert van Slowthai. BIRD ging toen zó ongelofelijk los! Iedereen ging op in zijn muziek en het publiek wist dat het heel bijzonder was. Het genot wat in de lucht hing werd bijna tastbaar, iedereen had het door. En natuurlijk de eerste paar edities van Boogieball waren erg bijzonder, met Snarky Puppy die veel te laat aankwamen door een laat optreden op North Sea Jazz. Mijn eerste Boogieball  maakte ik aan het einde van mijn stage mee, wat was dat een schitterende chaos van feestende mensen, ongekend.

BIRD kwam vanaf de oprichting in het Cultuurplan. Bijzonder! Hoe kwam dat zo?

Hugo: Toen BIRD van de grond kwam waren we er al snel over uit dat Live@BIRD moest worden opgenomen in het Cultuurplan. Op dat moment werd er bezuinigd en er werd ons verteld dat er geen nieuwe instellingen in het Cultuurplan opgenomen konden worden. Daar lieten we het natuurlijk niet bij zitten, we trokken onze stoute schoenen aan en deden tóch een aanvraag. Adviseurs van de gemeente maakten een shortlist, voor het geval de gemeenteraad zich zou bedenken. Live@BIRD stond bovenaan het lijstje, en de rest is geschiedenis.

Nina:
“Een schitterende chaos van feestende mensen, ongekend.”

Als je kijkt naar BIRD vanaf het begin tot nu, welke veranderingen en ontwikkelingen zie je?

Nina: BIRD is in de kern hetzelfde gebleven. Je leert door de jaren heen BIRD beter te verwoorden en duidelijker te vertalen naar buiten. Een ander positief punt is dat de stichting Live@BIRD dankzij de subsidies een professionaliseringsslag heeft kunnen maken en hierdoor beter voor de gehele organisatie kan zorgen. Zo staan we sterker als BIRD. Ten slotte merk je dat BIRD is uitgegroeid tot een plek die niet meer is weg te denken uit de stad.

Hoe gaan de komende jaren eruit zien?

Nina: Ons doel kun je in drieën delen. We willen onze huidige concertprogrammering verstevigen en uitbreiden. Daarnaast willen we onze organisatie verder professionaliseren. Door het fair-pay budget is dat mogelijk. Zo kunnen we meer uren en een beter salaris bieden en gaan we nog meer werken aan talentontwikkeling. BIRD is dé plek voor talent om professionele speelervaring op te doen. Hier zal het komende half jaar vooral de nadruk op liggen met o.a. Alternate Takes. Dat is een nieuw coronaproof concept waar local heroes en supersterren-in-spe voor een avond een carte blanche in BIRD krijgen.