Denk niet dat Benjamin Herman zich alleen op een eilandje van jazzmuziek bevindt. Ja, met New Cool Collective en gewapend met zijn sax blaast hij een frisse nu-jazz-wind de concertzalen in. Maar daarnaast voorziet hij tracks van hiphopvrienden van een saxy laagje en deelt hij het podium met dichters en cabaretiers. Verwacht in de platentas van deze omnivoor dus niet alleen jazzplaten, maar ook ska, new wave en Ierse pop. Laat maar horen, Benjamin!

Welke nummers werden er vroeger bij familiefeestjes gedraaid en aan welke heb je dierbare herinneringen?

Er werden bij ons op familiefeesten geen platen gedraaid maar vaak zelf muziek gemaakt. Dan speelde mijn moeder piano en gingen mijn ooms, tantes, neven en nichten allemaal zingen. Vooral Ierse liedjes als ‘Molly Malone’ en ‘The Wild Rover’ staan me nog bij. Het repertoire van The Dubliners deed het goed thuis.

Wat was de eerste plaat, cd of single die je kocht?

Never Mind The Bollocks van The Sex Pistols. Die mochten mijn tweelingbroer en ik zelf uitzoeken als cadeau met het geld dat we hadden gekregen van onze oudste broer.

Wat is het eerste nummer dat je kon naspelen op de saxofoon?

‘One Step Beyond’ van Madness.

Wat waren jouw rebelse anthems? Of, als je puberteit niet zo rebels was, met welke nummers sloot je jezelf op in je kamer?

Via punk en new wave kwam ik bij reggae en ska terecht en via ska bij jazzmuziek. Toen ik op mijn dertiende mijn saxofoon kreeg, ontdekte ik Charlie Parker, Sonny Rollins en Miles Davis met John Coltrane. Ik heb mijn hele pubertijd eigenlijk vooral naar bebop en hardbop geluisterd. Coltrane’s Sound van John Coltrane kon ik op mijn vijftiende helemaal meezingen. Ik had in mijn walkman een cassettebandje met aan één kant dat album en aan de andere kant Miles Davis at Newport. Ik ken allebei die platen uit mijn hoofd.

Door welke artiest(en) wilde je zelf ook saxofonist worden?

Dat had vooral te maken met de ska en rocksteady-revival eind jaren zeventig. Dus door Lee Thompson van Madness, Saxa van The Beat en Rolando Alphonso en Tommy McCook van the Skatalites. Toen ik eenmaal mijn saxofoon had, werd ik helemaal gek op Charlie Parker, Sonny Rollins en John Coltrane.

Heb je wel eens kippenvel gekregen tijdens een optreden? Zo ja, waar? En van welk nummer?

Toen ik voor het eerst het Concertgebouworkest live hoorde. Dat is niet te beschrijven zo mooi, vooral de strijkers.

Wat is je guilty pleasure, een nummer waarvan je liever niet openlijk toegeeft dat je het graag luistert (maar het komt desondanks toch in de playlist terecht)?

Italiaanse easylistening-saxofonist Fausto Papetti. Zijn versie van ‘Summertime’ vind ik geweldig. Zijn platenhoezen mogen er ook wezen. Google maar eens.

De platentas van Benjamin Herman