The Cinematic Orchestra  is niet eenvoudig in een hokje te plaatsen: jazz, neo-klassiek, soul, hip hop, post-rock, easy listening, sample-pop en elektronica. The Cinematic Orchestra is het allemaal en toch ook weer niet.

Verzamelde samples en een stoffige doos vinyl

“Het is geen dubstep, het is geen jungle, het is geen hiphop. Dat zijn allemaal maar termen. Als ik muziek schrijf, denk ik aan verhalen en beelden,” aldus geestelijk vader en boegbeeld Jason Swinscoe. Het beginpunt van zijn composities bestaat vrijwel altijd uit verzamelde samples en een stoffige doos vinyl, rudimentaire producties die hij onderwerpt aan een steeds wisselend ensemble van muzikanten.

Van opzwepende improv-jazz tot aan sluimerende ambient

Al twintig jaar zorgt deze werkwijze ervoor dat The Cinematic Orchestra een uniek vlagschip is voor het Ninja Tune-label. Van opzwepende improv-jazz tot aan sluimerende ambient, alles maakt bij The Cinematic Orchestra deel uit van het indrukwekkende totaalplaatje.