Op 23 juni staat Gita Buhari live on stage at BIRD met nieuwe muziek! Vooraf zijn we gaan zitten met Gita voor een interview over haar nieuwe EP Blood Lily, life in general en persoonlijke groei. Get to know Gita en sta vooraan bij haar show op 23 juni!

Ja! Ik ben Gita Buhari. Het is altijd gek als ik me dan moet voorstellen, want Gita Buhari is mijn persoonlijke naam, maar tegelijkertijd is het ook het muziekproject waar ik mee bezig ben. Dat doe ik eigenlijk samen met Arjuna Vlasblom. In die context is Gita Buhari dus een band en Arjuna en ik werken al iets van acht jaar samen. We hebben verschillende projecten gedaan en we doen dit project nu een jaar of vier. Ik ben met mijn muzikale carrière in Rotterdam begonnen, waar ik ook ben opgegroeid. 

Je eerste track ‘Mariama’ heeft je op de radar gezet. Hoe heb je hier naartoe gewerkt? 

Ik ben mijn hele leven bezig met muziek. Blijkbaar kwam ik, vertelde mijn moeder, altijd zingend van het kinderdagverblijf terug. Thuis heb ik veel gezongen, mijn moeder en broertje speelde gitaar en mijn moeder zong eigenlijk ook altijd. Als kind ben ik op zangles, koor en theaterles gezet en ik vond dat allemaal heel erg leuk. Op een gegeven moment ontdekte ik dat ik zingen het leukste vond, maar ik wist een lange tijd niet wat ik daarmee moest doen. Na de middelbare school was het ook een beetje zo van “wat ga je daar dan mee doen” en “ga je daar dan iets mee doen of niet”. Uiteindelijk heb ik gewoon een ‘normale’ studie gedaan. Culturele antropologie heb ik gestudeerd aan de universiteit van Utrecht. Eigenlijk, terwijl ik studeerde, heb ik altijd een band of project of iets ernaast gehad. Toen ik klaar was met mijn bachelor ben ik mij echt meer op muziek gaan focussen.

Wanneer ontdekte je dat muziek maken jouw roeping was? 

De stap naar wat serieuzer muziek maken en vooral muziek maken vanuit mezelf, dus niet meer vanuit een theatershow of cover, was denk ik in 2013. Toen heb ik meegedaan aan de Music Matters Awards en daar heb ik zelf nummers voor geschreven. Een paar maanden later ben ik met een band samengevoegd. Dat was Gita Buhari & Blackout Orchestra. Dat balletje is een beetje gaan rollen en we konden al vrij snel op best wel leuke plekken staan. Dat hebben we toen een aantal jaar gedaan en vanaf de eerste band leerde ik Arjuna kennen. Vanaf toen zijn we eigenlijk altijd verweven gebleven!

Wanneer kwam jouw “I got this” gevoel? 

Ik denk pas bij het maken van deze EP. Lange tijd hield ik me bezig met muziek maken, maar ik voelde me soms een beetje lost. Er kwamen zoveel facetten bij kijken die nieuw voor me waren of waar ik me minder in kon vinden. Dat was ook een soort zoektocht. Uiteindelijk is het wel zo dat de aanhouder wint. Als je ergens lang de tijd in stopt en ermee doorgaat merk je dat je groeit in bepaalde dingen. Dan komt er op een gegeven moment meer rust in hoe je dingen doet en zelfverzekerdheid blijft dan niet achter. 

Hoe zou je jouw muziekstijl omschrijven? 

Dat vind ik altijd wel een lastige vraag, want ik denk dat het heel veel invloeden heeft en ik denk ook dat het gaandeweg veranderd. Als ik nu naar mijn werk kijk heeft het heel erg invloeden van ‘trip’, ‘hop’ en ‘shoegaze’. Ook wel door de elektronische sounds en de pedalen die er gebruikt worden. Misschien zelfs wel invloeden van ‘pop’, maar er zitten ook vaak ‘hiphop’ beats in verwerkt. 

Als je kijkt naar jouw nummers, welke heeft dan het meeste in jou losgemaakt? 

Moeilijke vraag! Ik zou dan kiezen voor ‘I Used To Blame Others’ misschien? Dat is de eerste single van onze gloednieuwe EP; Blood Lily. Dan kijk ik puur naar de tekst en ik schrijf daar vanuit het idee van een verantwoordelijkheidsgevoel en een soort volwassen worden in bepaalde dingen. De vorige EP staat wat meer in het teken van grotere maatschappelijke problematiek. Dingen die je ziet of meemaakt. Bij ‘I Used To Blame Others’ gaat het meer om het accepteren hoe dingen zijn en zelf verantwoordelijkheid nemen in een rol die je in bepaalde dingen speelt. Of ‘ik’ eigenlijk dus. Dat dan ook de eerste single is van het nieuwe werk voelt dan een beetje full circle ofzo. 

Is er nog iets anders wat je los zou willen laten over je nieuwe EP Blood Lily? 

Blood Lily is tot nu toe wel het werk waar ik het meest trots op ben. Ook omdat, vinden Juna en ik, dat die lange samenwerking daar wel in terug te horen is. Dat we comfortabel met elkaar zijn en dat we meer durven. Dat maakt het voor mij persoonlijk heel mooi. Ik vind het ook wel vet dat het idee was om het project te starten en wat elektronischer te worden. In het begin was dat nog heel voorzichtig, maar dat komt in deze EP wel echt tot zijn recht. Het is wel heel erg synthesizer-based en dat vind ik wel echt leuk. 

Hoe moeten we de band precies voor ons zien? 

Blood Lily hebben we gemaakt met Arjuna Vlasblom, gitarist Boo Brouwers en ik. Uiteraard hebben er allerlei mensen aan meegewerkt voor mixing en mastering. Live doen Juna en ik het gewoon met zijn tweeën , want eigenlijk is Juna een soort van band op zichzelf staand. Queen of Everything dus? Haha ja zeker! We kiezen er af en toe voor om live met iemand erbij en dan weer samen. Het wisselt nog wel eens af. 

Wat zijn the perks of being an artist? 

Ik denk dat de perks zijn dat ik een uitlaatklep heb gevonden. Dat was niet altijd zo, maar het schrijven is voor mij een plek geweest waar ik dingen kan verwerken of naast me neerleggen. Dat vind ik eigenlijk wel heel fijn. Om creatief bezig te zijn en tegelijkertijd bepaalde gedachten of emoties vrij te kunnen laten. Een andere perk van artiest zijn is dat je iets maakt en daar heb je een bepaalde bedoeling bij, maar tegelijkertijd is het interessant om te zien hoe het publiek het dan ontvangt. Soms komen mensen ook aan je vertellen wat ze van iets vonden of op wat voor manier iets ze geraakt heeft. Dat vind ik altijd heel mooi. We kunnen natuurlijk vaak dicht bij elkaar staan door in gesprek te gaan, maar als je iets van maker of artiest bent, kan hetgeen wat je maakt een gesprek of gedachtegang of emotie bij de ander losmaken. 

What sparks your energy? 

Ik moet meteen aan twee dingen denken. Ik denk aan andere artiesten of makers zien. Dat kan in de vorm van een concert zijn of een straatmuzikant die me ineens heel erg raakt. Gewoon dat je iets ziet bij iemand anders. Vaak in de muziek, maar soms ben ik ook wel echt geïnspireerd geraakt van een dansvoorstelling of film. Het andere is Arjuna. Als hij dan soms met een beat of een opzetje komt krijg ik daar gelijk ideeën bij en wil ik daar wat op schrijven. Het kan zo aanstekelijk werken. 

Waar in Rotterdam ben je opgegroeid en welke plekken geven jou een fijn gevoel? 

Ik ben opgegroeid op de Oudedijk in Kralingen-Crooswijk. Ter hoogte van Gerdesiaweg ongeveer. Ik denk dat ik Rotterdam gewoon een hele leuke plek vond om op te groeien. Omdat het zo divers was en omdat het – ik word hier altijd een beetje chauvinistisch haha – over Rotterdam gaat terwijl ik er niet meer woon. Het heeft echt een plekje in mijn hart en ik voel me meer Rotterdammer dan Nederlander. Dat hebben heel veel mensen met de plek waar ze zijn opgegroeid misschien. Toen ik in Utrecht ging studeren en meekreeg wat de rest van Rotterdam vond, dacht ik; zo ervaarde ik het helemaal niet. Waar mensen zeggen dat het grauw is, vind ik kleur door alle verschillende mensen die er zijn. Ik vond het een hele leuke mix op veel facetten. Misschien onbewust heeft Rotterdam onze muziek heel erg geïnspireerd. Rotterdam is echt een mix tussen grauw en heel mooi, heel warm en wat koeler, industrieel maar er zitten ook hele moderne plekjes. In onze muziek gaan we ook opzoek naar die elementen die in eerste instantie tegenover elkaar lijken te staan. Dat brengen we dan samen. 

Je had het over being lost every now and then. Wat zou je mee willen geven aan andere mensen die zich zo voelen? 

Toch wel dat de meeste dingen tijdelijk zijn. Het leven is niet alleen maar leuk. Je kan juist heel veel halen uit de momenten waar het heel erg voelt alsof je lost bent, of dat het moeilijk is of dat het even niet gaat, hoe je het voor je ziet of wilt – ik praat ook gelijk even tegen mezelf nu. Soms kan het heel zwaar zijn, maar misschien kan je morgen of over een week of over een maand toch een ander perspectief krijgen. Door wat dan ook. Door een andere ervaring of door met iemand in gesprek te gaan die dan een andere kant kan belichten. Of doordat bepaalde dingen op een gegeven moment ineens wel lukken. 

What does the future hold for Gita Buhari?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar nog helemaal niet mee bezig ben geweest. Dat is misschien een beetje een stom antwoord, maar we hebben het afgelopen jaar een EP gemaakt. Daar ligt zoveel de focus op en ik zit in de laatste fase van het toewerken naar de release shows. Vanaf daarna heb ik – denk ik – pas weer de ruimte om te denken over waar we naartoe willen. We hebben hier en daar wel dingen, zoals tracks die nog op de planken liggen om uit te komen en nieuwe dingen maken. We hebben nu twee EP’s en misschien wordt het volgende werk een album. Natuurlijk denken we daarover na en ik zou het fijn vinden een aantal mooie shows te doen, maar hele concrete plannen zijn het nog niet.

Soms hoef je het ook niet meteen te weten. Wat zou je graag aan andere artiesten of makers mee willen geven?

Misschien gewoon dat ik ze waardeer. Hele grote artiesten hebben mij weten te raken, maar ook mensen die in een kleine setting hun ding doen. In ons hoofd doen we het stiekem wel, maar ik denk niet dat de focus heel erg hoeft te liggen op succes. Ik doe het ook. Het hoeft allemaal niet heel groots te zijn. Hoe groot of klein je makerschap ook is, het is vooral belangrijk dat je doet wat je wilt, wat je wilt uitdragen en wat je wilt maken. Al zijn er maar een aantal mensen die dat voelen, daar gaat het dan meer om dan streams. En het voelt dubbel om dit te zeggen, want ik denk dat ik en heel veel andere makers hier wel op letten. Je wilt ook verdienen en bepaalde dingen terugkrijgen, maar in essentie moeten we wel in ons achterhoofd houden dat het er hoe dan ook toe doet.