Sabrina Starke, de grande dame van de Nederlandse soul, staat op 27 januari in BIRD met wel een hele speciale show. Deze avond gaat ze terug naar haar reggae-roots met The Soul of Reggae. Waarom ze deze trip down memory lane neemt? We gingen met haar in gesprek!

Hoe is reggae in je leven gekomen?

Van jongs af aan heb ik veel reggae om me heen gehad, maar ook andere soorten muziek die mijn ouders draaiden. Mijn allereerste band was een reggaebandje, Equal. Het is al zo lang geleden, volgens mij was ik 21 of 22, en het was mijn eerste kennismaking met performen. De band bestond al een meer dan twintig jaar en het waren allemaal oudere cats. Ik was samen met een andere backing-vocaliste de jonkie in de band. Het was best spannend omdat het erg nieuw – en dus heel leerzaam – voor me was; het performen überhaupt, maar ook hoe het werkt in een band.

Heeft reggae veel invloed gehad op je latere (soul)carrière?

Ja! Vooral op de timing in mijn muziek, die komt vanuit reggae. Het laid-back, losse zingen, niet heel strak op het ritme, maar een beetje buiten de lijntjes. Reggae is veel meer dan een liedje zingen. Het is storytelling, een boodschap overbrengen, liefde delen. Als ik perform of schrijf, denk ik: hoe zorg ik dat het verhaal overkomt? Alles moet in dienst staan van het verhaal. Dit is wat ik ben en wat ik het mooiste vind. Die inspiratie komt vanuit reggae.

“Het is storytelling, een boodschap overbrengen, liefde delen.”

Wat maakt reggae zo speciaal?

Ik denk het meditatieve, je kan in trance raken door nummers. Er is geen moeten in reggae, niet alles staat precies vast. Het is jezelf overgeven en gaan naar waar de vibe op dat moment is.

Kies je je muzikanten ook uit op die vrijheid van spelen?

Jazeker, ik speel niet met de band waarmee ik normaal mijn soulshows doe. Het is een volledig nieuwe band met muzikanten die al bekend zijn met reggae. Ik wil natuurlijk dat het staat, ik wil het niet half doen, ik ga er honderd procent voor.

Je show heet The Soul of Reggae. Hoe ga je soul in reggae stoppen?

We gaan hier een daar wel wat mixen met soul-elementen. Mensen zullen nu niet opeens een hele andere stem van me horen, het blijft nog wel Sabrina. De set wordt een combinatie van mijn eigen songs die we in een reggaejasje gieten en de classics natuurlijk!

Die classics die je erin gaat verwerken, zijn dat je favoriete reggae-tracks?

Ja, dat zijn songs die ik erg mooi vind, die me altijd zijn bijgebleven en die ik speelde toen ik nog in de reggaeband zat. Het is een selectie van mijn favorieten.

Zou je een paar nummers kunnen noemen?

Ik wil niet te veel verklappen, dus ik noem er maar twee, ha ha! We doen bijvoorbeeld Dennis Brown met ‘Revolution’ en – een iets onbekendere misschien – ‘Love the Life You Live’ van Midnite.

Zijn dat ook grote inspiratiebronnen voor je?

Ik zet ze niet elke dag op, maar als ik dat doe, herinner ik me de tijd dat ik zelf reggae speelde. Als ik nu een set doe en die songs hoor, wil ik ze vaker beluisteren. Het zijn zeker inspiratiebronnen voor me, maar mijn echte grote inspiraties zijn Nina Simone en Bill Withers. Dat is echt mijn ding, snap je? Er is een verschil tussen artiesten die je elke dag luistert en artiesten waar je respect voor hebt, die je te gek vindt.

Hoe bereid je je voor op de terugkeer naar reggae?

Ik zit eigenlijk volop in die voorbereiding. Live-versies beluisteren, ik doe op dit moment niet veel anders. Uit de tijd van Equal heb ik niet veel opnames. Ik heb wel een paar foto’s, maar ik zou echt weer contact op moeten nemen met de band en vragen wat ze nog op videoband hebben. Ik heb zelf geen audio van die tijd. Alleen de herinneringen en foto’s. Maar die zijn sterk genoeg om in die vibe te komen.